เรื่องเล่าของสาวขายน้ำชง ณ ย่านฝั่งธนฯ

        กระผมมีชื่อว่า “อุ่น” ในที่นี้กระผมก็มิทราบได้ว่าความหมายของคำว่าอุ่นนั้น มาจากคำว่า อบอุ่น อุ่นไอรัก อุ่นใจ หรืออุ่นอุ่น แต่กระนั้นตัวกระผมเองก็หาสนใจไม่ เพียงแต่คิดเผื่อเอาไว้ อาจจะมีคนสนใจอยากถามก็ได้ว่า อุ่น นั้น มันอุ่นแบบไหนกันแน่ เอาล่ะ! เรากลับมาที่เรื่องของเรากันดีกว่าครับ เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า ณ วันหนึ่ง ย่านฝั่งธนฯ กระผมได้มีโอกาสไปเยือนวัดสีขาว ขึ้นชื่อระดับโลก! โดยหลังจากระผมได้ชื่นชมความสวยงามของวัดแล้ว ก็กะเอาไว้ว่าจะหาที่นั่งหลบร้อนสักหน่อย กระผมไม่นึกเลยว่าอากาศในเดือนหน้าฝนนั้น จะร้อนเสียยิ่งกว่าอากาศในเดือนหน้าร้อนเสียอีก แต่ก็นั่นแหละ กระผมก็ได้แค่คิด เพราะถึงอย่างไรกระผมก็ต้องหาทางแก้ไขปัญหาความร้อนระอุนี้ด้วยตัวของกระผมเอง เฉกเช่นเดียวกับมนุษย์ปุถุชนทั่วไปที่ไม่สามารถหลบหลีกแสงอันร้อนแรงและทรงพลังของพระอาทิตย์ได้ เฮ้ออ กระผมได้แต่นึกตัดพ้ออยู่ในใจ…

        “ขอน้ำแดง ไม่ใส่โซดา 1 แก้วครับ” นี่เป็นเสียงของกระผมเองแหละ ที่สั่งน้ำแดงไม่โซดามาหนึ่งแก้วเพื่อดับกระหาย หญิงสาวร้านน้ำชงพยักหน้าเป็นอันรับรู้ว่ากระผมนั้นได้สั่งออร์เดอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่กี่นาที น้ำแดงไม่โซดาในแก้วพลาสติกก็มาตั้งอยู่ตรงหน้าของกระผมแล้ว ในขณะเดียวกันหญิงสาวร้านน้ำชงก็ได้จังหวะนั่งพักรับลมเย็นๆ ใต้ต้นไม้ พร้อมทั้งถามไถ่ว่ากระผมเป็นใครมาจากไหน “มาเที่ยวเหรอคะ” เสียงของหญิงสาวร้านน้ำชงถามกระผม ในขณะที่กำลังเช็ดเก้าอี้ เพื่อเตรียมจะหย่อนก้นนั่งพัก “ครับ พอดีอยากมาเห็นความสวยงามของวัดสีขาว ที่เค้าว่ากันว่า เจดีย์ที่วัดแห่งนี้นั้นได้รับรางวัลยูเนสโก้ด้วย นั่นมันรางวัลระดับโลกเลยนะครับ! นี่ผมนั่งรถลงมาจากลำปางเลยนะครับ นี่ก็ตระเวนเที่ยววัดมาเรื่อยๆ ผมไม่ยักรู้ว่าเมืองหลวงบ้านเราจะมีวัดสวยงาม โอ่อ่า ใหญ่โต เช่นนี้มากมาย” แม่ค้าเงี่ยหูฟังในขณะที่ในมือก็เช็ดถูทำความสะอาดแก้วน้ำที่เพิ่งล้างแล้วไปพลางๆ พร้อมกับพยักหน้า ดูท่าทีสนใจ “ฉันนะ ก็ไม่ใช่คนย่านฝั่งธนฯ นี้หรอก ฉันมาจากที่อื่น ย้ายมาอยู่กับแฟน เดิมทีก็พอมีทุนอยู่บ้างก็เลยเปิดร้านน้ำชงนี้แหละ แต่ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฉันเนี่ยก็ไม่เคยคิดที่จะมาอยู่ที่นี่หรอก แต่ว่าฉันน่ะ อยู่ๆ ก็หลง… แบบไม่ใช่หลงทางนะ แต่ฉันเนี่ย หลงเสน่ห์ย่านฝั่งธนเข้าให้แล้วล่ะ” ฮ่า ฮ่า ฮ่า สาวร้านน้ำชงพูดไปยิ้มไป หัวเราะไป ทั้งเขิล ทั้งมีความสุขเมื่อได้เข้ามาอาศัยอยู่ในย่านฝั่งธนฯ แห่งนี้ กระผมเนี่ยก็แอบได้ยินเรื่องนึงที่น่าสนใจจากสาวขายน้ำชงที่คุยกับลูกค้าก่อนหน้านี้ เรื่องที่ว่านั้นเป็นเรื่องของ ฮวงจุ้ย ซึ่งจริงๆ แล้วกระผมคิดว่า สาวร้านน้ำชงคนนี้ เป็นคนหนึ่งที่มีความรอบรู้ในเรื่องของฮวงจุ้ยเป็นอย่างดีเลยล่ะ จากที่ได้ยินเมื่อสักครู่นี้ กระผมเลยถือวิสาสะลองถามเรื่องบ้านที่ต่างจังหวัดดู ว่าแท้ที่จริงแล้วบ้านของกระผมที่ซื้อทิ้งไว้นั้น มันถูกหลักฮวงจุ้ยสักกะนิดหรือเปล่า                   “กระผมแอบได้ยินพี่สาวพูดเรื่องหลักฮวงจุ้ยอยู่ เลยอยากถามหน่อยครับว่าบ้านที่กระผมซื้อเอาไว้ที่ต่างจังหวัดนั้นถูกหลักฮวงจุ้ยหรือเปล่า” กระผมยอมรับว่า น้ำเสียงของกระผมนั้นใคร่รู้เป็นอย่างยิ่ง มันเป็นการพูดที่มีท่าทางและน้ำเสียงที่ช่างดูกระตือรือร้นเสียนี่กระไร “แล้วบ้านของน้องมีลักษณะเป็นแบบไหนล่ะ ตั้งแต่ประตูทางเข้าบ้าน ตำแหน่งของห้องนอน ห้องน้ำ และการจัดวางของหรือ พวกหิ้งพระต่างๆ ก็มีความเกี่ยวข้องกับหลักฮวงจุ้ยเหมือนกันนะ” พี่สาวร้านน้ำชงพูดไปพลางจิบน้ำดับกระหายไปด้วย สาเหตุจาก ณ วันนั้นกระผมอยากจะบอกว่า อากาศร้อนมาก อย่างกับที่นี่เป็นเมืองนรก ร้อนจนไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
        “เนี่ยอย่างบ้านของพี่นะ ตำแหน่งของหิ้งพระนี่สำคัญที่สุด… ต้องตั้งหิ้งพระเอาไว้ในตำแหน่งที่เงียบสงบ ไม่มีเสียงรบกวน ซึ่งก็จะส่งผลให้บ้านพี่อยู่ร่มเย็นเป็นสุข… แล้วในบ้านนี่ก็ต้องห้ามมีน้ำหยดลงเด็ดขาด เพราะเค้าว่าการที่มีน้ำหยดลงมาเนี่ย… มันไม่ดีนะ เงินมันก็จะรั่วไหลเหมือนหยดน้ำนั่นแหละ แล้วก็ประตูบ้านเนี่ยก็ถ้าจะให้ดีก็ต้องให้บานประตูมันเปิดเข้าด้านใน เงินจะได้ไหลเข้าบ้าน ส่วนบ้านเลขที่เนี่ยก็สำคัญ เหมือนกันนะ… กระผมพยักหน้า ตั้งใจฟังเป็นอย่างดีเลยล่ะ แต่ยังไม่ทันที่สาวร้านน้ำชงจะพูดจบ ลูกค้าก็กรูกันเข้ามาเรื่อยๆ อย่างไม่ขาดสาย ถึงกระนั้นกระผมก็อยากถามให้ละเอียดมากกว่านี้ แต่กระผมจะนั่งรอพี่สาวจนแกมานั่งเล่าต่อก็คงเห็นมิสมควร กระผมเลยคิดว่า เอาวะ เดี๋ยวเราไปเดินเที่ยวต่อก่อนก็แล้วกัน แล้วยังไงค่อยเดินกลับมานั่งเล่นใหม่… ซึ่งในท้ายที่สุดแล้ว กระผมก็มิได้กลับไปที่ร้านน้ำชงแห่งนั้นอีกเลย เหตุจากกระผมเที่ยวเล่นจนหมดวัน และก็ต้องเตรียมตัวเดินทางกลับภูมิลำเนาเสียแล้ว แต่กระผมก็คิดไว้แล้วว่าต้องกลับไปศึกษาเรื่องราวของหลักฮวงจุ้ยเพิ่มเติมเสียแล้วล่ะ! เรื่องสั้น: เรื่องเล่าระหว่างทาง (1)